Moody’s ostrzega przed zagrożeniem w miarę globalnej ekspansji stablecoinów

Co jeśli stablecoiny, które mają uosabiać stabilność, staną się zagrożeniem dla globalnej równowagi finansowej? W niedawnym raporcie Moody’s Ratings ostrzega przed ich rosnącą adopcją, szczególnie w krajach rozwijających się. Te aktywa, obecnie wykorzystywane daleko poza tradycyjnymi kręgami kryptowalutowymi, mogą osłabić kontrolę banków centralnych, erodować depozyty bankowe i powodować szoki systemowe.

Rosnąca presja na suwerenność monetarną

W raporcie opublikowanym 25 września Moody’s Ratings wyraża zaniepokojenie rosnącym wpływem stablecoinów na gospodarki wschodzące, podczas gdy Bank of Canada wzywa do ich szybkiej regulacji.

Agencja ratingowa podkreśla, że szybkie rozprzestrzenianie się tych aktywów, często powiązanych z dolarem amerykańskim, może zaszkodzić zdolności banków centralnych do kierowania polityką gospodarczą.

„Powszechne użycie stablecoinów może osłabić kontrolę banków centralnych nad stopami procentowymi i stabilnością kursów walutowych” — ostrzega Moody’s. Ta dynamika, którą agencja nazywa „kryptoizacją”, jest szczególnie niepokojąca w regionach, gdzie lokalna waluta już jest pod presją, a instytucje finansowe są słabe.

Moody’s wskazuje na kilka możliwych konsekwencji masowej adopcji stablecoinów w słabo regulowanych lub strukturalnie kruchych gospodarkach:

• Utrata wpływu przez banki centralne: lokalne władze monetarne mogą stracić zdolność do skutecznego zarządzania podażą pieniądza, zwłaszcza jeśli stablecoiny stopniowo zastąpią lokalne waluty w codziennych transakcjach;

• Erozja tradycyjnych depozytów bankowych: według Moody’s, „banki mogą doświadczyć odpływu depozytów, jeśli osoby przeniosą swoje oszczędności do stablecoinów lub portfeli kryptowalutowych”;

• Wzrost ryzyka systemowego: w krajach bez odpowiedniego nadzoru utrata zaufania do rezerw stablecoina może wywołać masowe wypłaty, a nawet wymagać kosztownych interwencji publicznych, jeśli powiązanie tokena się załamie;

• Adopcja napędzana koniecznością, a nie spekulacją: w kilku krajach Afryki, Ameryki Łacińskiej i Azji Południowo-Wschodniej stablecoiny są używane jako rozwiązanie na inflację, zmienność lokalnej waluty lub wysokie opłaty za międzynarodowe transfery.

Agencja konkluduje, że ta transformacja, choć czasem postrzegana jako dźwignia inkluzji finansowej, w rzeczywistości może pogłębić kruchość już wrażliwych systemów gospodarczych, przesuwając zaufanie monetarne w stronę podmiotów prywatnych lub zdecentralizowanych, często wymykających się jakiejkolwiek kontroli publicznej.

Fragmentaryczne regulacje, spotęgowane ryzyka

Moody’s nie ogranicza się tylko do obserwacji ekonomicznych. Agencja ujawnia także luki regulacyjne, które pogarszają sytuację. Obecnie mniej niż jedna trzecia krajów na świecie posiada pełne ramy regulacyjne dotyczące tych aktywów.

Brak jasnych i zharmonizowanych standardów naraża gospodarki, zwłaszcza te najbardziej wrażliwe, na nieprzewidziane szoki. „Pomimo postrzegania ich jako bezpiecznych aktywów, stablecoiny wprowadzają systemowe podatności: niewystarczający nadzór może wywołać panikę dotyczącą rezerw i wymusić kosztowne interwencje ratunkowe, jeśli powiązania się załamią” — wskazuje raport.

Z drugiej strony niektóre potęgi gospodarcze zaczynają regulować ten sektor. Unia Europejska zakończyła 30 grudnia 2024 roku wdrażanie reżimu MiCA, ambitnej regulacji narzucającej surowe standardy dotyczące rezerw i przejrzystości dla emitentów stablecoinów.

W Stanach Zjednoczonych ustawa GENIUS Act ustanowiła wiążące ramy prawne dla emisji i zarządzania tymi aktywami. Nawet Chiny, po zakazaniu handlu i wydobycia kryptowalut w 2021 roku, wydają się łagodzić swoje stanowisko. Pekin rozważa obecnie stablecoiny powiązane z juanem, przyspieszając jednocześnie rozwój własnej waluty cyfrowej poprzez otwarcie centrum operacyjnego w Szanghaju.

Ta rozbieżność w podejściu regulacyjnym rysuje globalny krajobraz o dwóch prędkościach. Z jednej strony są uporządkowane jurysdykcje, które regulują ryzyka związane ze stablecoinami. Z drugiej — szare strefy, gdzie te aktywa rozwijają się bez odpowiedniego nadzoru. Ostatecznie ta nierównowaga może pogłębić nierówności gospodarcze i geopolityczne, dając krajom regulowanym przewagę strukturalną, podczas gdy państwa pozostawione same sobie mogą stać się zależne od infrastruktur monetarnych, nad którymi nie mają już kontroli.